کد مطلب:50539 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170
[صفحه 348] تحول آفرین است و اگر درست و به اعتدال به كار گرفته شود تاثیری شگفت در نزاهت آدمی و تحقق تربیت كمالی دارد. هر كه را جامه ز عشقی چاك شد با توجه به میدان گسترده ی تاثیر محبت در تربیت و نقشی كه محبت در مشاكلت و مشابهت دارد، اولیای خداوند آن را بهترین بستر تربیت می دانستند و آن را محور تربیت قرار می دادند، چنانكه امیرمومنان علی (ع) بدان اشارت كرده و فرموده است: «نحن شجره النبوه و محط الرساله و مختلف الملائكه و معادن العلم و ینابیع الحكم. ناصرنا و محبنا ینتظر الرحمه و عدونا و مبغضنا ینتظر السطوه.»[2] . ما درخت نبوتیم و فرود آمدنگاه رسالت و جای آمد و شد فرشتگان رحمت و كانهای دانش و چشمه سارهای بینش. یاور و دوست ما، امید رحمت می برد و دشمن و كینه جوی ما، انتظار قهر و سطوت.
از نیكوترین و اساسی ترین روشهای تربیت روش محبت است كه بیشترین تناسب را با فطرت آدمی و سرشت انسانی دارد. نیروی محبت در تربیت نیرویی برانگیزاننده و
او ز حرص و عیب، كلی پاك شد[1] .
صفحه 348.